Karl, Duits filoloog, *4.3.1793 Brunswijk, †l3.3.1851 Berlijn. Van 1818—24 was Lachmann hoogleraar te Koningsbergen, daarna te Berlijn.
Hij leverde zeer belangrijk werk op het gebied van tekstuitgaven en tekstkritiek. Lachmann begon als classicus; hij was ook een bekend beoefenaar van de tekstkritiek van het NT. Hij is echter vooral bekend als uitgever van Middelhoogduitse litteratuur, o.a teksten van Walther von der Vogelweide en Wolfram von Eschenbach, het Nibelungenlied en Iwein van Hartmann von Aue. Lachmann was de grondlegger van de tekstkritiek van die litteratuur en van de studie van de Middelhoogduitse metriek (Über althochdeutsche Betonung und Verskunst, 1831). Het genormaliseerde Middelhoogduits, dat in spraakkunsten wordt beschreven, is een constructie van Lachmann. Lachmann verzorgde een grote uitgave van de Middelhoogduitse minnezangers, die door M.Haupt werd voltooid en uitgegeven. Uitgaven: Des Minnesangs Frühling (1857; 34e dr. 1967); Kleinere Schriften, door J.
Vahlen en K.Mullenhoff (1876-92). LITT. S.Timpanaro, La genesi del metodo del Lachmann (1963; Du. vert. 1971).
