[cltal.], o. (-ten),
1. muziekstuk voor vijf partijen (e);
2. muziekgezelschap van vijf personen.
(e) Men kent in de kamermuziek het strijkkwintet (twee violen, twee altviolen en cello); daarnaast het pianokwintet (piano, met strijkkwartet of met blazers) en het blaaskwintet (fluit, hobo, klarinet, fagot, hoorn). M.n. uit de 16e eeuw kent men veel vocale kwintetten (twee sopranen, alt, tenor en bas).
