Duits componist en muziektheoreticus, *6.4.1660 Geising (Saksen), †5.6.1722 Leipzig. Kuhnau werd opgeleid in het Dresdener Kreuzchor, ging in Leipzig filosofie en rechten studeren.
Hij werd in 1684 aangesteld als organist aan de Thomaskirche, en in 1701 tot Thomascantor en directeur van de muziekfaculteit. Hij zette zijn rechtenstudie en taalstudies voort; hij vertaalde werken uit het Hebreeuws, Grieks, Latijn, Italiaans en het Frans. Zijn belangrijkste theoretische werk is Fundamenta compositionis (1703, heruitgegeven door K.Hahn, 1956). Zijn omvangrijke oeuvre telt 14 jaargangen kerkelijke cantates, motetten. Van baanbrekende betekenis zijn zijn klavecimbelwerken, niet alleen als de vroegste originele klaviersonaten, maar vooral omdat hij als eerste de Italiaanse triosonate op klavecimbel/orgel overnam. Beroemd werd zijn programmatische bundel Musicalische Vorstellung einiger biblischen Historiën in 6 Sonaten auf dem Claviere zu spielen (1700).
Kuhnau werd niet alleen als musicus, maar ook als geleerde door zijn tijdgenoten hoog geprezen. Bijzonder populair werd zijn satirische muziekavonturiersroman Der musikalische Quacksalber (1700, heruitgegeven 1900), die een belangwekkend artistiek tijdbeeld bevat.LITT: S.Stöpfgeshoff, Die Musikerromane von W. C.Printz und J.Kuhnau (diss. 1960); E.L.Rimbach, The church cantates of J.Kuhnau (diss. 2 dln. 1966).
