(Hebr.: dibrě hajjāmin, gebeurtenissen der dagen; Gr.: Paralipomena, wat achterwege bleef, m.n. in de Boeken der Koningen), oudtestamentische bijbelboeken, jongste geschiedboeken als zodanig. De naam is door de kerkvader Hiëronymus ingevoerd.
De indeling in twee boeken is aan de Griekse vertaling ontleend. Feitelijk vormde het mét →Ezra en →Nehemia, oorspronkelijk één groot geschiedwerk. Kronieken dateert uit ca. 300 v.C. en behandelt gedeeltelijk dezelfde geschiedenis als de Boeken der Koningen, maar alleen van Juda, en kiest hieruit alleen dat, wat de idee van de Ievitische schrijver illustreren kan: het hele verloop van Israëls geschiedenis wordt beheerst door de voorstelling dat Jeruzalem de heilige stad is en het joodse volk de Godsstaat vormt, en de vergeldingsgedachte. Grote aandacht heeft Kronieken voor tempeldienst en -muziek. Bij een vergelijking van die verhalen die de boeken Koningen en Kronieken gemeen hebben, blijkt de historische juistheid doorgaans bij Koningen te liggen. Inhoud: 1 Kron.1 —10: geslachtslijsten van Adam tot Saul;1 Kron.11—29: David; 2 Kron.1-9 Salomo;2 Kron. 10—36: van Rechabeam tot de Babylonische ballingschap (586 v.C.).LITT. W.Rudolph, Chronikbücher (1955); F.Michaeli, Les livres des Chroniques (1967); K.Roubos, Kronieken (1969-72); P.R.Ackroyd, Chronicles (1973); R.Mosis, Untersuchungen zur Theologie des chronist. Geschichtswerks (1973); R.Welten, Geschichte und Geschichtsdarstellung in den Chronikbüchern (1973).
