o. (-en), elektrostatisch veld in een kristal.
(e) Het kristalveld op de plaats van een ion in een kristal wordt veroorzaakt door de omringende ionen. Zeer vaak vormen de omringende ionen de hoekpunten van een octaëder of van een tetraëder. De elektrische ladingen van deze ionen brengen een elektrisch veld met een bepaalde symmetrie tot stand in het centrum van de coördinatiepolyeder, op de plaats waar zich het beschouwde ion bevindt. Tengevolge hiervan wordt het elektrisch veld dat de elektronen van dit ion ondervinden verschillend van het elektrisch veld dat deze zouden ondervinden in de afwezigheid van de omringende ionen. Hierdoor kan de ontaarding van bepaalde elektronenniveaus worden opgeheven. Zo worden de vijf samenvallende niveaus van de buitenste elektronen in overgangsmetalen in twee groepen opgesplitst in een octaëderveld.
De opsplitsing komt overeen met een energieverschil, dat van dezelfde ordegrootte is als de energie van zichtbaar licht. Elektronenovergangen tussen deze opgesplitste niveaus kunnen dus door zichtbaar licht worden gestimuleerd en aanleiding geven tot lichtabsorptie. Dit verschijnsel is de oorzaak van de sterke kleur van vele zouten van overgangsmetalen.
