(kraakte, heeft en is gekraakt), leegstaande panden in gebruik nemen zonder toestemming van de eigenaar(s), meestal na zich op onwettige wijze toegang te hebben verschaft.
(e) Het verschijnsel kraken was tegen het einde van de jaren zestig al bekend in Groot-Brittannië. In 1970 werd het voor de eerste keer in Nederland gesignaleerd. Onderliggende reden hiervoor was de woningnood, vooral in de grote steden. Aanvankelijk werd kraken als huisvredebreuk aangemerkt, maar in een arrest van 2.2.1971 wees de Hoge Raad dit af, omdat het pand (de panden) niet door de eigenaar(s) gebruikt werd(en). In een daarna aan hangig gemaakt wetsvoorstel wordt het wederrechtelijk gebruik van een woning of besloten lokaal strafbaar gesteld als overtreding, teneinde de politie de bevoegdheid te geven ook tegen de krakers op te treden op verzoek van de rechthebbende, wie daarmee het voeren van civie. ontruimingsprocedures wordt bespaard.
In België valt kraken onder →huisvredebreuk.
