o., zout van koper en zwavelzuur. (e) Van kopersulfaat zijn bekend: het grijze, poedervormige koper(i)sulfaat (Cu2S04), het witkristallijne koper(l l)sulfaat (CuS04) en het hydraat daarvan (CuS04.5H20). Het hydraat wordt ook wel kopervitriool genoemd en komt in de natuur o.a. voor als chalkantiet.
Het ontstaat gemakkelijk bij het verhitten van koper of koperoxide met zwavelzuur. In de techniek bereidt men CuS04.5H20 door roosten van koperglans. Het vormt lazuurblauwe kristallen van het trikline stelsel, die in water gemakkelijk oplossen. Het zout verliest bij 100 °C een gedeelte van zijn kristalwater. Het laatste molecuul wordt moeilijk uitgedreven, omdat de hiervoor benodigde temperatuur zo hoog ligt (230 °C), dat daarbij zeer gemakkelijk reeds de ontleding van het CuS04 begint. Het watervrije zout vertoont een witte kleur, heeft grote neiging water op te nemen, waarbij de blauwe tint terugkomt en is daarom een veel gebruikte indicator voor aanwezigheid van water of waterdamp.
Het kopersulfaat is het meest gebruikte koperzout en dient als zodanig tot het conserveren van hout, als middel tot bestrijding van planteziekten, o.a. in de bordeauxse pap en tot het indompelen van het graan voor het zaaien, in de katoendrukkerij en ververij, in galvanische elementen en in de galvanoplastiek. Het op vele koperen voorwerpen voorkomende groene patina (b.v. bij koperen daken) wordt voor het grootste deel gevormd door basisch kopersulfaat, CuS04.3Cu(0H)2.
