Ned. natuurkundi ge, filosoof en pedagoog, *17.6.1875 Bonn, ♱31.12. 1951 Ermelo. Kohnstamm werd in 1908 hoogleraar te Amsterdam, in 1932 te Utrecht, in 1938 wederom te Amsterdam.
Hij was een universeel geleerde. Aanvankelijk fysicus, bewoog hij zich al vroeg op het gebied van de filosofie, later vooral op dat van de pedagogiek. Zijn belangstelling voor de proble men van de opvoeding en meer nog zijn overgang van jodendom naar christendom brachten hem ertoe te breken met de denkwereld van een determi nistisch neokantianisme. Nog voor M.→Buber in troduceerde hij het personalistisch denken in Euro pa. Hij verdedigde een bijbels personalisme: de mens wordt pas volledig mens in zijn ontmoeting met de medemens en vooral in zijn relatie met God (Christus). Op pedagogisch gebied ontwikkelde Kohnstamm een denkpsychologische richting waar in leren zelfstandig te denken voorop staat (het kun nen interpreteren van teksten is belangrijker dan b.v. rekenen).
Kohnstamm heeft de pedagogiek en het onderwijs in Nederland een wetenschappelijke basis gegeven. Zijn Persoonlijkheid in wording (schets van een christelijke opvoedkunde) is nog steeds klassiek. Werken: Schepper en schepping. Een stelsel van personalistische wijsbegeerte op bijbelse grondslag (3 dln. 1926—31), Persoonlijkheid in wording (1929), Mensch en wereld (1947), Staat dan in de vrijheid (2 dln. 1947). LITT. P.Hoogwerf, De paedagogiek van prof. Kohnstamm (1933); O.Erasmus, Die personalisme van Kohnstamm as grondslag vir sy filosofie van de opvoeding (1955); H.Hofstee, Het bijbels per sonalisme van P.A.Kohnstamm (1973).
