(kloofde, heeft en is gekloofd),
1. (overg.) (in de lengterichting) doen spijten door hakken of het indrijven van een wig, hetzij het voorwerp daarbij geheel in tweeën gedeeld wordt, of er alleen een spleet of kloof in ontstaat: hout (smederij) heet gemaakt metaal met de warmbeitel tot een vooraf bepaald punt openhakken;
2. (onoverg.) barsten, splijten; zich laten kloven: dit hout klooft slecht.
