de door omvang en schaal van de resultaten belangrijkste serie van tariefonderhandelingen in het kader van de →General Agreement on Tariffs and Trade (GATT), gehouden te Genève van 1964-67. Het initiatief tot deze onderhandelingen was uitgegaan van de VS, waar de door president J.F.Kennedy ingediende Trade Expansion Act in 1962 was aangenomen.
Deze wet verleende de president volmacht om met handelspartners tariefonderhandelingen te voeren ten einde te komen tot een wederzijdse tariefverlaging van 50 %, en zelfs van meer dan 50 % voor die produkten waarin de handel tussen de VS en de EG (inclusief het daarbij gedachte Verenigd Koninkrijk) meer dan 80 % van de wereldhandel bedroeg. Het doel was de doorbreking van de tariefmuren van de EG en doorbreking van de gemeenschappelijke landbouwpolitiek van de EG, waardoor tevens een bredere basis gelegd kon worden voor →ontwikkelingshulp. Moeilijke problemen bij de onderhandelingen waren o.a.: 1. het vraagstuk van de zgn. ‘dispariteiten’, dat zijn de ongelijkheden in de bestaande nationale tarieven (een 50 %-verlaging van een tarief van 10 % laat veel minder bescherming over dan van b.v. 40 %);
2. de waardeberekening van de invoer, waarvoor de VS het ‘American-Selling-Price’-system (ASP-system) toepasten; de invoerwaarde wordt gebaseerd op de waarde van vergelijkbare (en duurdere) binnenlandse produkten, wat vooral in de chemische sector gebeurde;
3. de niet-tarifiële belemmeringen (→handelspolitiek) konden niet worden uitgesloten, omdat het belang daarvan na eventuele halvering van de invoerrechten nog zou toenemen.
De resultaten van de onderhandelingen waren dat de belangrijkste industrielanden toestemden in een gemiddelde tariefverlaging met 35 % voor de industriële produkten. De verlagingen in machines, transportmaterialen en in de chemische sector (onder voorwaarde dat het Amerikaanse Congres de afschaffing van het ASP-system zou goedkeuren) waren het grootst, die in de zwakke en traditionele bedrijfstakken zoals textiel, kleding en schoeisel het geringst. In de agrarische sector, waaronder de tropische landbouw, werd weinig bereikt, zodat de ‘winst’ voor de ontwikkelingslanden zeer beperkt was. Ten aanzien van de voedselhulp zou jaarlijks een bijdrage van $ 4,5 mln. t graan voor gezamenlijke rekening worden geleverd.
LITT. Annual report GATT (1966-68).
