Jasoenari, Japans schrijver, *11.6.1899 Osaka, ♱(zelfm.) 16.4.1972 Kamakoera. Kawabata behoorde tot een groep Japanse schrijvers van rond de Eerste Wereldoorlog, die men de neosensitivisten noemde.
Zij zetten zich sterk af tegen o.a. het proletarisch realisme en gaven het tijdschrift Boengei Sjoendjoe uit. In 1924 richtte Kawabata met Koeme Masao, Akoetagawa Rioenosoeke en Jokomitsoe Riitsji het tijdschrift Boengei Djidai (Litterair Tijdperk) op, waarin hij het verhaal Izoe no odoriko publiceerde, waardoor hij wereldbekendheid kreeg. In zijn na 1945 verschenen werken is niets meer terug te vinden van zijn vroegere neiging tot neo-impressionisme: de thema’s van liefde en dood behandelt hij hier in de geest van de Japanse traditie. In 1968 ontving hij de Nobelprijs voor litteratuur. Werken: Djoerokoesai no nikki (1925; Het dagboek van een zestienjarige), Izoe no odoriko (1926; Ned. vert. De danseres uit Izu, 1969), Joekigoeni (1948; Ned. vert.
Sneeuwland, 1961), Sembazoeroe (1949—51; Ned. vert. De duizend kraanvogels, 1961), Jama no oto (1949—54; Eng. vert. The sound of the mountain, 1970), Nemoereroe bidjo (1960—61; Ned. vert. De schone slaapster, 1969), Koto (1961—62, Fr, vert. Kyôto, 1971), Kataoede (1964; Een arm).
