(Fins: Karjala), vm. Finse prov. aan de grens met de USSR.
Het grootste deel van het vroegere Zuid-Karelië (de Zuidkarelische landengte) en het Ladoga-Karelisch gebied moesten bij de Vrede van Moskou (1940) aan de USSR worden afgestaan (26 915 km2). Noord-Karelië is een afzonderlijke prov. (18 000 km2, 194 000 inw.), het overgebleven Zuid-Karelië is bij de prov. Kymi getrokken.GESCHIEDENIS. Reeds in de 5e eeuw woonden Kareliërs bij het Onega Meer en Ladoga Meer, vanwaar zij tot de poolcirkel doordrongen. In 1323 werd Karelië verdeeld tussen Zweden en het Russische vorstendom Novgorod. In 1617 verloor Rusland Käkisalmi en Ingermanland aan Zweden, maar sinds 1721 was geheel Karelië Russisch. Eind 19e eeuw kreeg het land te lijden onder de russificatiepolitiek. Na de Eerste Wereldoorlog werd WestKarelië Fins, terwijl het oosten formeel autonomie kreeg binnen de USSR. In 1921 werd in Karelië een opstand onderdrukt, waarna vele Kareliërs naar Finland uitweken.
Na 1935 deporteerde de USSR vele Kareliërs. In 1940 werd West-Karelië grotendeels Russisch gebied, van 1941—44 was geheel Karelië in Finse handen, maar daarna werden de grenzen van 1940 hersteld. Van 1940—56 had Karelië de status van SSR.
