(Port: Ilhas do Cabo Verde, Groene Kaap), presidentiële republiek, archipel in de Atlantische Oceaan, voor de kust van Senegal, 720 km ten westen van Dakar; 4160 km2, 360000 inw. Hoofdstad: Praia op het grootste eiland Sao Tiago (1538 km2).
De republiek bestaat uit twee eilandengroepen: de Barlavento (eilanden boven de wind) met Santo Antão, São Vicente, Santa Luzia, Sãa Nicolão, Sal, Boa Vista en de onbewoonde eilandjes Branco en Razo; en de Sotavento (eilanden beneden de wind) met Maio, Sao Tiãgo, Fogo, Brava, Rei en Rombo. De eilanden zijn van oorsprong vulkanisch; rivierdalen hebben een vruchtbare bodem. De bergen en de kustvlakten zijn over het algemeen kaal. Hoogste punt van de archipel is de actieve vulkaan Cano (2700 m) op Fogo.De neerslag is gering en onregelmatig; de regen valt tijdens de zuidwestmoesson (aug.—okt.). De jaarlijkse gemiddelde regenval in Praia is 24 cm. Jaarlijkse gemiddelde temperaturen variëren van 21-27 °C.
De bevolking is zeer gemengd in haar samenstelling; per eiland verschillend. De officiële taal is Portugees, maar er worden vele dialecten gesproken. Landbouw is het hoofdmiddel van bestaan; in geïrrigeerde rivierdalen zijn de opbrengsten hoog. Maïs, groenten, koffie, suiker, sisal, citrusvruchten, tabak, bananen zijn de voornaamste produkten. Veeteelt is m.n. beperkt tot het houden van geiten (47480), verder zijn er runderen (14800), varkens (25050) en ezels (10680).
Visvangst omvat vooral tonijn.
De belangrijkste haven is Mindêlo (Porto Grande) op Sao Vicente, een bunkerstation voor oliebrandstoffen. De belangrijkste luchthaven is Espargo (op Sal). De uitvoer is gering: groente, sisal, citrusvruchten, koffie, zout.
GESCHIEDENIS. Wanneer de Kaapverdische Eilanden ontdekt zijn, is niet bekend; in 1462 vestigden de eerste Portugezen zich op São Tiago. De eilanden speelden een belangrijke rol in de slavenhandel. Door afschaffing van de slavernij, steeds terugkerende droogten en wanbestuur verarmden de eilanden enorm. In 1951 veranderde de status van de Kaapverdische Eilanden van Portugese kolonie in overzees gebiedsdeel. Van de nationalistische bewegingen die onafhankelijkheid van de eilanden nastreefden, was de PAIGC (Partido Africano da Independencia Nacional da Guiné e Cabo Verde) het belangrijkst.
Na de revolutie in Portugal in sept. 1974 begonnen de onderhandelingen over dekolonisatie. In dec. 1974 kwam een overgangsregeling tot stand. Bij de verkiezingen (1975) kreeg de PAIGC bijna 83 % van de stemmen. Op 5.6.1975 vond de soevereiniteitsoverdracht plaats. Pereire van de PAIGC werd de eerste president. De regering streeft naar verbetering van de watervoorziening, herbebossing en opbouw van de visserij.
