Vierde Israëlisch-Arabische Oorlog (6—25.10.1973), die op de gelijknamige joodse feestdag uitbrak. De oorlog, door Egypte en Syrië met steun van alle staten van de Arabische Liga begonnen, was voor Israël een volkomen verrassing.
Het doel van de aanval was terreinwinst, om niet onder druk van een Amerikaans-Russische diplomatieke interventie, maar vanuit een sterke positie de hervatting van de vredesbesprekingen en de Israëlische terugtrekking uit de in 1967 veroverde gebieden te kunnen af dwingen. Het conflict werd sterk verscherpt door de wapenleveranties van de USSR aan de Arabieren en van de VS aan Israël. Op 22 okt. nam de Veiligheidsraad van de VN een Amerikaans-Russische resolutie aan waarbij een onmiddellijk staakt-het-vuren werd bevolen, evenals de toepassing van de VN-resolutie 242 (1967). Ondanks het aanvaarden door Israël, Egypte, Jordanië en Syrië van een staakt-het-vuren, werden de gevechten aan het Suez Kanaal hervat. Toen dit tot een confrontatie tussen de USSR en de VS dreigde te komen, besloot de Veiligheidsraad VN-troepen naar het gebied te sturen.LiTT. C.Herzog, The war of atonement (1975).
