[Lat.], m. (-ti), (ook: iurisprudens, iurisperitus), in het Romeinse recht de term ter aanduiding van de professionele jurist.
© Iurisconsultus waren in de eerste plaats de juristen die tussen ca.200v.C.—250 n.C. wetenschappelijk en praktisch-juridisch het Romeinse recht tot grote ontplooiing en innerlijke vervolmaking brachten.
