o. (-en), (ook: ionisatiekamer), instrument tot meting van de intensiteit van ioniserende straling (alfa-, bètaof gammastraling, of röntgenstraling).
(e) Een ionisatievat bestaat uit een gesloten vat waarin zich twee elektroden bevinden (b.v. een centrale elektrode omgeven door een geleidende cilindrische buitenwand). Tussen de elektroden wordt een spanningsverschil aangelegd van ca. 150 V. Als ioniserende deeltjes of stralen de buis binnendringen, wordt het gas erin geïoniseerd en daardoor geleidend gemaakt. Er gaat dan een elektrische stroom lopen door de draad die de elektroden via een stroommeter verbindt. De sterkte van deze stroom is een maat voor de intensiteit van de ioniserende stralen of deeltjes. Daarnaast k. het ionisatievat ook gebruikt worden om b.v. alfadeeltjes naar energie te onderscheiden,
