v., begrip uit de teksttheorie met als uitgangspunt dat geen tekst, van welke aard ook, kan bestaan zonder dat daarin andere teksten, geheel of fragmentarisch, aanwezig zijn.
(e) Het begrip intertekstualiteit is binnen de Tel Quel-groep ontwikkeld. Het is een fundamenteel nieuw linguïstisch uitgangspunt: een tekst bestaat niet uit woorden of zinnen, maar uit tekstfragmenten; deze hebben een zeer heterogene herkomst: litteratuur, wetenschap, alledaagse spreekwijzen, taalautomatismen enz. Op die manier komt in elke tekst het geheel van een taal aan bod en is elke tekst zelf weer een bron van andere teksten.
LITT. J.Kristeva, Semeiotiké (1969); J.Kristeva, Le texte du roman (1970); R.Barthes, S/Z (1970); T.van Dijk, Taal, tekst, teken (1971); J.Baudrillard, Pour une critique de l’économie du signe (1972); R. Barthes, Le plaisir du texte (1973); S.IJsseling, Retoriek en filosofie (1975).
