v., in het christendom de Avondmaalsviering die van diverse kerken gezamenlijk uitgaat of de toelating van elkaars leden tot de viering van het Avondmaal.
(e) Protestantse kerken zijn vaak bereid leden van andere kerken tot het eigen Avondmaal toe te laten (open Avondmaal). De Hervormde en de Lutherse Kerken zijn na overeenstemming over doop en Avondmaal tot intercommunie overgegaan. In andere protestantse kerken, o.a. in de BRD is intercommunie slechts toegestaan bij volledige overeenstemming in de leer. Volgens de opvattingen van de Rooms-Katholieke Kerk vereist intercommunie onderlinge gemeenschap in het belijden, de sacramenten en het leergezag (→communicatio insacris). Tussen de Anglicaanse Kerk en de Oudkatholieke Kerk bestaat sinds 1931 een volledige intercommunie (full communion), waarbij de ene kerkgemeenschap de katholiciteit en de onafhankelijkheid van de andere erkent, de leden van de andere laat deelnemen aan de sacramenten en gelooft dat de andere al het wezenlijke van het christelijk geloof bezit en vasthoudt.
LITT. V.Vajta, Interkommunion mit Rom?(1969);H.Doex, Intercommunie van Lund tot Uppsala (1969); P.Gouyon, L’intercommunion est-elle possible? (1976); Commissie Interc. en Ambt, Intercommunie en ambt (1976).
