v., de wetenschap die zich bezighoudt met het houtmeten en met de bep. van bijgroei (aanwas) en van leeftijd van bomen en bossen.
(e) De houtmeetkunde behandelt de meeten rekenmethoden benodigd voor de bepaling van het houtvolume en vele andere kenmerken van bomen en bosopstanden. Verder behandelt zij de bepaling van de verandering van deze kenmerken door groei, de meetinstrumenten en de vervaardiging van de tabellen waarin de resultaten van boomen opstandsmetingen statistisch zijn verwerkt. De houtmeetkunde vindt o.a. toepassing bij de vaststelling van het houtvolume als onderdeel van de waardebepaling van staande of liggende bomen of opstanden voor b.v. verkoop, onteigening of schadeclaims, bij de produktieplanning van het bosbeheer en bij het onderzoek naar de produktiviteit van verschillende houtsoorten of naar de invloed van verschillende teeltmethoden.
LITT. M.Prodan, Holzmesslehre (1965); B.Husch, C.I.Miller en T.W.Beers, Forest mensuration (1972).
