(hifi, HiFi), [Eng., grote getrouwheid], kwalitatief uitstekende elektro-akoestische weergave van muziek, waarbij zowel de techniek van het opnemen als het weergeven is betrokken. Er zijn twee minimale eisen vastgesteld: 1. weergave van een frequentiegebied van 30—12000 Hz waarbij de afwijkingen in de geluidsdruk niet meer dan ca. 5 dB mogen bedragen; 2. weergave van pianomuziek met volledige dynamiek (pp tot ff) op de originele sterkte (35-80 foon) mag geen waarneembare vervormingen vertonen.
Dat hifi ook stereofonische weergave insluit zij hier alleen opgemerkt. Radioontvangst van normale amplitude-gemoduleerde zenders voldoet niet aan de voor hifi gestelde normen. FM-zenders benaderen deze normen beter. Magnetofoonapparatuur kan bij grotere bandsnelheden aan de eis voldoen, terwijl cassetterecorders de gestelde voorwaarden veelal niet halen. Grammofoonplatenspelers kunnen in het algemeen wel voldoen aan de hifi-eis, waarbij de eigenschappen van het aandrijfmechanisme en die van de pick-up bepalend zijn. Bij de laatste kan een weergave van 20-20000 Hz met een afwijking van minder dan 2 dB bereikt worden.
Voor weergave van grammofoonplaten is het nodig dat de versterker beschikt over een schakeling om de weergave-karakteristiek aan te passen aan de karakteristiek van de opnameapparatuur. Voorts dient een fysiologische sterkteregeling aanwezig te zijn, aangezien het menselijk oor de frequenties in het middengebied als veel sterker ervaart dan de overige; b.v. een toon van 30 Hz moet 1000 maal sterker weergegeven worden dan een toon van 1000 Hz, wil men beide even sterk waarnemen. Het zwakste punt vindt men meestal in de luidspreker. Hoewel men tegenwoordig veelal luidsprekers toepast voor de lage, middelste en hoge tonen, is gebleken dat het eigenlijk noodzakelijk is deze concentrisch op te stellen. Dit leidde tot de coaxiale luidspreker, die zeer goede resultaten geeft. Om ongewenste resonanties te voorkomen, is men tot diverse luidsprekerboxen gekomen die aan de hifi-eisen voldoen.
