Spaans dichter, *30.10.1910 Orihuela (Murcia), ♱28.3.1942 Alicante. Hernández was herder en kwam in 1934 naar Madrid.
Hij streed aan republikeinse zijde in de Spaanse Burgeroorlog en stierf in de gevangenis. Herndádez was een van de belangrijkste talenten van de moderne Spaanse dichtkunst en kreeg grote invloed op de moderne Spaanse literatuur. Hij schreef aanvankelijk poëzie en toneel onder invloed van Góngora, Calderon, Garcilaso en Lope de Vega. Het uitbreken van de Burgeroorlog gaf aan zijn werk een geheel andere wending: er ontstonden hartstochtelijke oorlogsgedichten en schokkende poëzie over het oorlogsleed. Werken: poëzie: Perito en lunas (1933), Los hijos de la piedra (1935), El rayo que no cesa (1936), Viento del pueblo (1937), El hombre acecha (1939), Hijos de la luz y de la sombra (1941); toneel: Téatro en la guerra (1937), El pastor de la muerte (1940). Uitgaven: Obra escogida (1952); Obras completas (1959).LITT. J.Guerrero Zamora, M.Hernández (1955); J.Cano Ballesta, La poesié de M.Hernández(1963); C.Couffon, Orihuela y M.Hernández (1967).
