v., pastorale of arcadische poëzie, verzamelnaam van het poëtische genre dat herderskout, herderszang, herdersroman en herdersspel omvat.
(e) Alle herderspoëzie is door het landleven geïnspireerd en wordt gekenmerkt door de idealisering van het vermeende ongecompliceerde, zorgeloze en reine karakter daarvan. Onder herderskout verstaat men sinds Vondel een gedicht waarin herders sprekende worden opgevoerd, in de trant van Vergilius Eclogae. De herderszang is een gedicht waarvan herders of het herdersleven het onderwerp vormt. Onder herdersspel (pastorale) verstaat men een toneelspel waarin herders en herderinnen de hoofdrollen vervullen. Dit genre is vrijwel gelijktijdig in Spanje en Italië uit de klassieke herderspoëzie ontstaan en heeft in de 16e-17e eeuw een grote vlucht genomen. De bekendste herdersspelen zijn Aminta (1573) van Torquato Tasso en IIpastor fido (1950) van G.B.Guarini. Beide hebben invloed uitgeoefend op Granida (1605) van P.C.Hooft en De Leeuwendalers (1647) van J.van den Vondel.
