m. (-en), god in of van de hemel, personificatie van de hemel.
(e) Als personificatie van de →hemel komen hemelgoden voor in verscheidene religies, b.v. Anoe in het oude Mesopotamië, Sjangti bij de Chinezen, Dyauspitar bij de oude Indo-europeanen, Zeus en Iuppiter bij Grieken en Romeinen. De hemelgod treft men ook bij stammen in Afrika aan. Het geloof in een hemelgod is dikwijls verbonden met dat in een →high god.
LITT. M.Eliade, Patterns in comparative religion (1971).
