v./m. (-ren), ster waarin helium het meest voorkomende element is.
(e) In het spectrum van een heliumster zijn de waterstoflijnen uitzonderlijk zwak of zelfs totaal afwezig. In Wolf Rayet dubbelsterren is de lichtste (maar helderste) component een heliumster. Het is de heliumkern die overbleef nadat deze ster het grootste deel van haar massa aan haar compagnon had overgedragen.
heliumverbranding
v. (g.mv.), (sterrenkunde) de fusie van heliumkernen tot hogere elementen.
(e) De heliumverbranding begint als de ster de waterstof in de kern opgebruikt heeft. De ster ondergaat een contractie ten gevolge van de gravitatie. Hierdoor wordt de temperatuur in de ster zo hoog ( →108 K) dat helium kan fuseren. De voornaamste reacties zijn het triple-alfaproces, waarbij drie alfadeeltjes zich fuseren tot koolstof, en verdere reacties met het gevormde koolstof tot zuurstof, neon en magnesium.
