waarnemingsproces dat berust op de tastzin. Men heeft lange tijd gemeend dat sensaties zoals warmte, koude, druk, trilling, pijn, jeuk berusten op evenzoveel aparte receptoren (gevoelige cellen).
Tastgewaarwordingen van welke aard ook blijken echter vermoedelijk tot stand te komen op basis van een patroon van impulsen, waarbij het meer gaat om de snelheid en de manier waarop die impulsen elkaar opvolgen, dan om de aard van de impulsen zelf. In tegenstelling tot het gezichtsvermogen geldt dat een bepaald object niet in één moment waargenomen wordt, maar dat de waarneming als het ware moet worden opgebouwd door indrukken in de tijd vast te houden en met andere samen te voegen. Een dergelijk proces is mogelijk doordat de tastzin verbonden is met een kortdurend geheugen, dat de indrukken enkele seconden vasthoudt en in verband brengt met de daaropvolgende. Op die manier is men in staat de vorm van een ding te bepalen, hoewel er vele seconden nodig kunnen zijn om het object af te tasten. Voor het overige zijn de wetmatigheden waaraan de tastzin gehoorzaamt, gelijk aan die van andere zintuigen. →waarnemingspsychologie.
