v./m. (-en), (ook: negotiepenning), een munt zonder de hoedanigheid van wettig betaalmiddel, die zijn waarde ontleent aan de in die munt aanwezige hoeveelheid edel metaal.
(e) In de 17e en 18e eeuw werden in de Nederlanden grote hoeveelheden gouden en zilveren handelsmunten geslagen, die als handelswaar en tegelijk ruilmiddel naar het Nabije Oosten, de Baltische staten en later ook naar Ned. Oost-Indië werden geëxporteerd. Uiteraard is de koers van de handelsmunten in de loop van de tijd aan sterke wisselingen onderhevig geweest. De enige handelsmunt die thans nog in de Ned. Muntwet voorkomt, is de gouden dukaat. (Deze mag een ieder bij de Rijksmunt slaan; 3,494 g, goudgehalte 983 duizendsten fijn.) In België bestaan geen handelsmunten meer.
