(1522—23), Adriaan Florisz. Boeyens, *2.3.1459 Utrecht, ♱14.9.1523 Rome.
Hadrianus studeerde bij de broeders van het gemene leven te Zwolle en aan de universiteit te Leuven, waar hij van 1491-1515 hoogleraar theologie was. Hij schreef enkele werken over de sacramenten en de moraal in de geest van de laatscholastiek. In 1507 werd hij opvoeder van de latere keizer Karel v, in 1512 raadsheer van Margareta van Oostenrijk, in 1516 bisschop van Tortosa en in 1517 kardinaal. Hij voerde voor Karel het regentschap in Spanje, toen hij tot paus werd gekozen. Hij zag het als zijn voornaamste taak de Reformatie een halt toe te roepen door een hervorming binnen de Kerk, m.n. van de Romeinse curie. Tevens wilde hij de christelijke vorsten verenigen tegen de opdringende Turkse macht.
Door zijn strengheid en soberheid maakte hij zich gehaat in het renaissancistische Rome en was zijn politiek gedoemd te mislukken. Tijdens zijn pausschap werd de Scandinavische kerk luthers. In Utrecht herinnert Paushuize aan hem. Het Pauscollege te Leuven is een schenking van Hadrianus, die er een college voor niet-draagkrachtige theologiestudenten wenste te stichten. Hadrianus was de enige Nederlandse en tevens de laatste niet-Italiaanse paus. Hij ligt begraven in de Santa Maria dell Anima te Rome.
Werken: Comment. in Libr. IV Sentent. (1512), Quaestiones quotlibeticae (1516).LITT. E.Hoeks, Der letzte deutsche Papst (1939); Cat. herdenkingstentoonst. Utrecht (1959).
