m. (-s), onderzeese berg in de vorm van een afgeknotte kegel met een vrijwel platte bovenkant. (e) In 1946 wees H.H.Hess op het veel voorkomen van guyots in de Grote Oceaan. Er zijn er vele duizenden bekend.
De diepte van de vlakke bovenzijde is meestal groter dan 200 m en kan oplopen tot 1000 -2000 m. Guyots zijn de resten van vulkanen waarvan de bovenzijde door mariene erosie (➝abrasie) is afgevlakt. Door stijging van de zeespiegel in het Pleistoceen en door inzakken van de bodem door de belasting met vulkanisch materiaal zijn de meeste guyots beneden de golfbasis gekomen. Op vele worden koraalriffen aangetroffen.
