[→Fr.j, v./m. (-s, -n), gegraveerde figuur of voorstelling aangebracht in hout, glas, steen, metaal e.d. (camee, zegelstempel, munt); afdruk van een gegraveerde houten of metalen plaat.
(e) In de edelsmeedkunst en de glaskunst (→glasgravure) werd het graveren als siertechniek al heel vroeg toegepast. Door middel van stift, graveernaald, beitel en burijn werd een tekening in het te versieren oppervlak aangebracht. Dit werd het uitgangspunt van de gravure, waarbij de bewerking in een metalen of houten plaat geschiedde om daarvan afdrukken te maken op papier of textiel.
