[Lat., eer aan God in de hoge], in de christelijke liturgie een van de twee grote doxologieën, van Griekse oorsprong (3e eeuw) en geïnspireerd op Luc.2,14. In de westerse liturgie is deze hymne opgenomen als feestzang bij het begin van de ➝mis, op feesten zondagen, behalve in de advent en de vasten.
In de oosterse liturgieën is het meer een trinitaire belijdenisformule, dagelijks gezongen in het morgenofficie.Door de calvinistische Reformatie geïgnoreerd, werd het Gloria door de lutherse Reformatie toegewezen aan de gemeente in de vorm van het lied Allein Gott in der Höh’ sei Ehr’. Sinds de vernieuwingen op liturgisch gebied in de jaren vijftig wordt het Gloria ook weer binnen de reformatorische kerken in Nederland gezongen en wel als vertaling van genoemd lied of in de oorspronkelijke vorm, waarbij de gemeente wordt opgesplitst in koor en volk. In Een oecumenisch ordinarium (uitg. Prof. van der Leeuw-Stichting) wordt een vijftal composities gegeven, o.m. van F.Mehrtens. In de anglicaanse kerken besluit het Gloria de Avondmaalsviering.
