m. (-en), (ook: gloeibolmotor), verbrandingsmotor met in de cilinderkop een bolvormige verbrandingskamer, waarvan de ongekoelde hete wand de ingespoten brandstof ontsteekt.
(e) Gloeikopmotoren waren de eerste typen middeldrukmotoren (b.v. in 1876 de eerste gasmotor van N. A.Otto); de werkdruk ligt tussen die van benzinemotoren en die van hoge-drukmotoren (dieselmotoren b.v.). Bij het starten van de motor moest de gloeikop eerst op temperatuur gebracht worden door middel van uitwendig verwarmen. Onder belasting werd de gloeikop witgloeiend en bestond er gevaar voor scheuren. Bij onbelaste motor koelde de bol echter zo sterk af dat het brandstofmengsel niet meer kon ontbranden. Bij latere uitvoeringen werd voorverwarmd door een elektrische spiraal. Ondanks de eenvoudige constructie, het geringe onderhoud, hoge bedrijfszekerheid en lage aanschaffingsprijs, is dit vooral voor schepen gebruikte type motor volledig door de dieselmotor verdrongen die 20-25 % minder brandstof verbruikt.
