m. (-s), iemand die door bestraffing er niet van wordt weerhouden bij herhaling misdrijven te begaan.
(e) Met betrekking tot gewoontemisdadigers zijn in het Ned. WStr twee bepalingen opgenomen (artt. 43 bis en ter) die het de rechter mogelijk maken een tot gevangenisstraf veroordeelde, nadat zijn straftijd voorbij is, in bewaring te laten houden, dus in de gevangenis te laten zitten, indien dit ter voorkoming van verdere misdrijven nodig en ook onder de gegeven omstandigheden gerechtvaardigd is te achten. Het moet dan wel om veroordelingen tot vrij langdurige gevangenisstraffen gaan, waaraan vroegere veroordelingen vooraf moeten zijn gegaan. Deze regeling is echter nooit ingevoerd en voor invoering ervan wordt door slechts weinigen gepleit. ➝recidive, ➝psychopathie, ➝psychopatenzorg.
In België heeft het woord gewoontemisdadiger een welbepaalde betekenis. Art. 23 van de wet van 1. 7.1964 tot bescherming van de maatschappij tegen abnormalen en gewoontemisdadigers verschaft aan de strafrechter de mogelijkheid de veroordeelde, die sedert 15 jaar ten minste drie misdrijven heeft gepleegd, die elk een gevangenisstraf van ten minste zes maanden hebben medegebracht, en een aanhoudende neiging tot wetsovertredingen blijkt te hebben, na afloop van zijn straf, voor een termijn van 5−10 jaar ter beschikking te stellen van de regering, die in een bij KB aangewezen gesticht deze gewoontemisdadiger doet interneren.
