m. (-en),
1. aanhanger van het futurisme;
2. iemand die bespiegelingen houdt over de toekomst;
3. aanhanger van een stroming in de Russische poëzie. De Russische futuristen verenigden zich als een reactie op het symbolisme; zij wilden terug naar de oorspronkelijke werkelijkheid en waren wars van symbolen, bovendien verzetten zij zich tegen het realisme en streefden een vernieuwing van de poëtische taal na in woord, grammatica en versvorm. In de versvorm b.v. paste men op ruimere schaal het tonische vers en het onvolkomen rijm toe. De futuristen vertoonden slechts in enkele opzichten verwantschap met de Italiaanse beweging van Marinetti (zie futurisme). Zij wilden breken met de litteraire traditie. Dit blijkt in 1910 al in het in de zgn. bovenverstandelijke taal (zaumny jazyk) geschreven gedicht van Chlebnikov, Lach, dat een spel is met woordstamafleidingen. In 1913 formuleerden de futuristen hun beginselen in het manifest Een oorvijg aan de smaak van het publiek. Ze verkondigden hun ideeën in hun tijdschrift Lef
(Links front). De belangrijkste vertegenwoordigers van de futuristen waren verder Majakovski, Asejev en Severjanin.
LITT. D.Tschiževskij, Anfänge des russischen Futurismus (1963).
