v., een tekort aan foliumzuur, waardoor bloedarmoede kan ontstaan.
Kenmerkend bij de foliumzuurdeficiëntie is de aanwezigheid in het beenmerg van megaloblasten, grote erytroblasten (voorlopers van rode bloedcellen) waarbij een rijpingsstoornis van de kern is opgetreden en waarbij de hoeveelheid cytoplasma is toegenomen. Vaak ook treden veranderingen op in de vorm en grootte van bepaalde witte bloedcellen. Een tekort aan foliumzuur kan optreden indien er niet genoeg wordt opgenomen met de voeding, zoals bij bejaarden en alcoholici, of als te eenzijdig of te weinig voedsel wordt gebruikt. Bij darmziekten wordt soms onvoldoende foliumzuur geresorbeerd; ook het gebruik van sommige geneesmiddelen remt de resorptie. Verder kan een verhoogde behoefte aan deze stof een rol spelen, b.v. tijdens zwangerschap. Vitamine B12-deficiëntie (Zie pernicieuze anemie) veroorzaakt een sterk op foliumzuurdeficiëntie lijkend ziektebeeld.
Bij onderzoek van het bloed is het aantal rode bloedlichaampjes duidelijk verlaagd. Deze zijn gemiddeld te groot (zgn. megalocyten). Ook het aantal witte bloedcellen is te laag en afwijkend van vorm en grootte, evenals de bloedplaatjes. Voor het stellen van de diagnose bepaalt men het foliumzuurgehalte van het bloed. De behandeling bestaat uit het toedienen van foliumzuur. Tijdens de zwangerschap wordt het vaak profylactisch gegeven.
