naam, in 1961 gelanceerd door de musicus George Maciunas, voor een internationale artistieke beweging die een samengaan van en een wisselwerking tussen kunst en dagelijks leven beoogde. Fluxus wilde het onderscheid kunstenaar—publiek opheffen; door de creativiteit van het publiek los te maken, zou overal en door iedereen kunst worden geproduceerd.
Fluxus zette zich af tegen de bestaande vormen van kunst en was in zekere zin een antikunstbeweging en vertoont in dit opzicht parallellen met dadaïsme en body-art.Aan Fluxus namen musici, beeldende kunstenaars dichters en litteratoren deel. De voorkeur ging uit naar groepsacitiviteiten, zoals acties, concerten, happenings (events) en festivals, waarbij de deelname van het publiek belangrijk was. Maciunas coördineerde de activiteiten van de Amerikanen en Europeanen; dit leidde tot verschillende festivals, o.a. ‘Neo-Dada in der Musik’ in Düsseldorf (1962), ‘Fluxus-internationale Festspiele der Musik’ in Wiesbaden (1962), en in de jaren daarna in allerlei steden in Europa, de VS en Japan. Tot de stroming behoorden o.a. G.Brecht, J.Beuys, Ben, S. Brouwn.
J.Cage, N.J.Paik, D.Higgins, A.Kaprow, R.Filliou. Zie happening. LITT. D.Higgins, Postface (1962); J.Becker en W. Vostell, Happenings, Fluxus, pop art, nouveau réalisme (1965); D.Higgins, Foew and ombwhnw; Fluxus Materialien (in: Interfunktionen 2, 1969).
