v. (-en),
1. verbindingswijze met behulp van flenzen;
2. element voor het overbrengen van een wringend moment in grondvorm berustend op een verbinding door flenzen.
De flenskoppeling is een vaste koppeling, die hoofdzakelijk wordt toegepast voor assen met een middellijn van 50-300 mm. Beide koppelingshelften zijn of door middel van een spie op de assen gemonteerd en daardoor gemakkelijk demonteerbaar, of op de assen geperst of gekrompen en dan slechts met speciaal gereedschap losneembaar. Nadeel van een gespiede koppeling is dat deze meestal scheef trekt. De twee helften passen in elkaar (afb.) of zijn beide van een verhoging voorzien waarom een centreerring past. De flenskoppeling vereist dat de assen zuiver in één lijn liggen, terwijl ze niet in radiale of axiale richting mogen bewegen; zij is ongeschikt om stotende belasting over te brengen. Voordelen zijn dat deze koppeling eenvoudig van constructie is, weinig onderhoud behoeft en kan worden toegepast zowel voor kleine als voor grote assen en vermogens.
