o., eig.: ijzerdicyclopentadienyl, de eerst ontdekte sandwichverbinding (1951).
Ferroceen, Fe(C5H5)2 (afb.), ontstaat als het natriumzout van cyclopentadieen, dat een enigszins zuur karakter heeft, zich verbindt met ijzerdichloride (of met andere dichlorides van de overgangselementen):
2Na(C5H5) + FeCl2 → 2NaCl + Fe(C5H5)2.
Deze verbinding is door de invloed van de d-elektronenbanen van het Fe niet langer ionogeen, hierdoor ontstaat een nieuwe groep van verbindingen, de zgn. sandwichverbindingen. Het ijzeratoom is in deze verbindingen niet aan één of een paar koolstof atomen gebonden, maar aan gehele ringsystemen. De op basis van het ferroceen ontwikkelde inzichten over de bindingsopbouw van organometaalverbindingen is van belang voor de hele theorie van de chemische binding. M.n. het inzicht in de werking van katalysatoren waarin overgangselementen aanwezig zijn, is sterk toegenomen.
De chemische eigenschappen van ferroceen komen overeen met een aromatisch molecule. Het heeft geen directe toepassingen.
