(Faysal Ibn ‘Abd al-‘Aziz), koning van SAOEDI-ARABIË (1964-75), *14.4.1906, †(verm.) 25.3.1975 Riaadh; tweede zoon van Ibn Saoed I. Feisal werd in 1926 onderkoning van Hedsjas en in 1930 minister van Buitenlandse Zaken.
In de jaren 1953-60 was hij in verschillende kabinetten minister-president en enkele malen minister. Zijn broer koning Ibn Saoed II liet de meeste regeringszaken aan hem over. Onenigheid met zijn broer leidde in 1960 tot Feisals ontslag als minister-president. De positie van Ibn Saoed II werd echter steeds zwakker en in 1964 dwong Feisal hem tot aftreden en werd zelf koning. Feisal regeerde op autocratische wijze. In de buitenlandse politiek liet hij zich leiden door grote afkeer van zowel het zionisme als het communisme.
Wegens zijn onmin met Egypte (Nasser) trachtte Feisal de andere islamitische landen te verenigen in een islamitische alliantie (zie panislamisme). Feisals prestige in de islamitische wereld steeg sterk door het optreden van Saoedi-Arabië tijdens de oliecrisis van 1973. Feisal werd doodgeschoten door een neef.LITT. D. de Gauvy, Faisal, king of Saudi-Arabia (1966).
