[Gr., balk, slagorde], v./m. (-en),
1. in het oude Griekenland infanterie in slagorde; dichtgesloten linie van duizenden zwaargewapende infanteristen ;
2. slagorde in het algemeen; dichtaaneengesloten schare: een — van geloofsgenoten;
3. kootje van vinger of teen.
De diepte van de falanx wisselde af naar omstandigheden: vaak acht of twaalf man, maar ook meer. Epameinondas versloeg de Spartanen bij Leuktra door zijn linkervleugel te verdiepen tot 50 man. Naar dit model perfectioneerden Filippos van Macedonië en Alexander de Grote de Falanx.
LITT. J.Kromayer en G.Veith, Heerwesen und Kriegführung der Griechen und Romer (1928); F.E.Adcock, The Greek and Macedonian art of war (1957).
