[Lat. exemptio, vrijstelling], v., (canoniek recht) het niet-onderworpen zijn aan het gezag van de onmiddellijke kerkelijke overheid in wier rechtsgebied men woont.
In de middeleeuwen werd exemptie, vooral van kloosters, vrijwel regel, hetzij om daardoor de abtskeuze te vrijwaren voor invloeden van buiten, hetzij om op eigen gezag hervormingen te kunnen doorvoeren, hetzij vanwege het internationale karakter van de kloosterinstellingen.
