[onjuiste Du. vert. van het Deense ellekonge = elverkonge, elfenkoning], benaming van een bovennatuurlijk wezen dat bij nacht de kinderen van de mensen rooft. De naam komt het eerst voor bij de Duitse schrijvers J.G.von Herder en J.W.von Goethe, bij de laatste in zijn bekende, gelijknamige ballade.
Erlkönig is dan ook geen figuur uit het oude Duitse volksgeloof maar een 18e-eeuwse ontlening aan Scandinavië.
