[Lat. ➝Gr. epitafios, bij de begrafenis behorend], o. (-fia), lijkrede die in het antieke Athene van staatswege gehouden werd voor de voor het vaderland gevallenen.
(e) Het eerstbekende epitafium is dat van➝Perikles na de expeditie tegen Samos (440 v.C.), het beroemdste is het epitafium dat➝Thoukydides Perikles in de mond legt bij de plechtige bijzetting van de gesneuvelden in het eerste jaar van de Peloponnesische Oorlog (430 v.C.). Bekend is ook het epitafium van ➝Hypereides uit 322 v.C. Fictieve epitafia kwamen als retorisch genre sinds➝Gorgias in zwang; Platoon laat Sokrates een dergelijke lijkrede houden in zijn Menexenos.
