(Ital. voor Du. Heinz, Heinrich), koning van SARDINIË, *ca.1220 Palermo, ♰14.3.1272 Bologna; natuurlijke zoon van keizer Frederik II.
Enzo verwierf door zijn huwelijk (1238) twee van de vier koninkrijken van Sardinië, waarop hij de titel koning van Sardinië aannam. Paus Gregorius IX, die Sardinië opeiste als pauselijk leen, verzette zich tegen het huwelijk. Nadat Enzo geëxcommuniceerd was, verbrak zijn vrouw op aandrang van paus Innocentius IV in 1244 het huwelijk. Frederik II had Enzo inmiddels tot plaatsvervangend generaal voor geheel Italië aangesteld. Enzo speelde een belangrijke rol in de strijd tegen de Welfen in Noord-Italië. In 1249 werd hij door Bolognese troepen gevangen genomen; hij bleef tot zijn dood te Bologna in gevangenschap. Enzo is ook bekend om zijn minnepoëzie en balladen.
