[Fr., hartelijke verstandhouding], benaming voor een vriendschappelijke verstandhouding tussen twee of meer mogendheden die hun samenwerking niet strikt contractueel wensen vast te leggen. In het bijzonder betreft de Entente Cordiale de toenadering tussen Engeland en Frankrijk in 1904, die aanvankelijk een overeenkomst aangaande de koloniale invloedssferen behelsde, maar leidde tot samenwerking tegen Duitsland.
In het kader van de Entente kwamen in 1904 tot stand: de Marokko-Entente; een overeenkomst waarbij visserijgeschillen werden geregeld; een verklaring betreffende Siam, Madagascar en de Nieuwe Hebriden, waarin een oplossing voor koloniale geschilpunten werd aangegeven. De totstandkoming van de Entente Cordiale is mede het werk geweest van de Engelse koning Eduard VII, die in 1903 de basis legde voor de onderhandelingen, die voornamelijk door lord Lansdowne en Paul Cambon werden gevoerd. Uit de Entente Cordiale en de Duple Alliantie tussen Frankrijk en Rusland groeide in 1907 de Triple Entente, die in 1914 in oorlog raakte met Duitsland en Oostenrijk-Hongarije. Door Duitse historici is het geheel van deze politiek wel als een ‘omsingeling’ (Einkreisung) van Duitsland beschreven.
LITT. B.E. Schmitt, Triple Alliance and Triple Entente (1934); G. Monger, The end of isolation (1963).
