o. (-en), (taalkunde) van zn.: die vorm van een woord die aanduidt dat er maar één zelfstandigheid van die soort wordt bedoeld; van bv. naamwoorden en ww.: de daarmee overeenstemmende buigings- of vervoegingsvorm: het werkwoord staat in het enkelvoud, in het meervoud; wat is het enkelvoud ?
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
