[Gr. empeiria, ervaring], v., ervaring; ondervinding als bron van kennis.
Empirisch betekent: op ervaring berustende, uit ervaring afgeleid. De filosofische richting die zijn concepties op de empirie tracht te baseren, heet empirisme. De meeste wetenschappen, met uitzondering van de logica en de wiskunde, zijn empirische wetenschappen, ook die welke (m.n. de natuurwetenschappen) de empirie methodisch tot meting en experiment specificeerden, of die welke (b.v. psychologie en sociologie) aanvankelijk in hoge mate op rationeel-filosofische grondslag berustten.
