[Hebr., mijn God redt], een Jahweprofeet in het oudtestamentische Israël, ca. 850 v. C.
Door Elia van achter de ploeg weggeroepen (1 Kon. 19,19-21) werd Elisa diens dienaar en later zijn opvolger. Hij stond in hoog aanzien bij Israëls koningen. Elisa gaf opdracht Jehu te zalven en was indirect de oorzaak van de val van Achabs huis.
LITT. L. Bronner, The stories of Elijah and Elisha as polemics against Baal worship (1968).
