[Sp., de in het goud gedompelde], o., een legendarisch goudland ; (oneig.) paradijs, heerlijk en gelukkig verblijf: dat land was een eldorado van vrijheid en vrede.
Eldorado zou in de binnenlanden van het noorden van Zuid-Amerika gelegen zijn. Ca. 1530 hoorden Spaanse conquistadores over een gebruik bij de Muisca in Colombia, waarbij de kazike (hoofdmanpriester) van Guatavita zich, met stofgoud overdekt, op het heilige meer begaf om daar te offeren, waarbij zijn gevolg juwelen en gouden sieraden in het meer wierp. Daarna reinigde hij zich in het meer.
Dit verhaal was aanleiding voor verschillende expedities, en daarmee een krachtige stimulans voor de exploratie van de binnenlanden. Francisco Pizarro trok in 1539 vanuit Quito over de Andes, Francisco de »Orellana voer stroomafwaarts over de Amazone (1541-42), terwijl sir Walter »Raleigh het gebied langs de Orinoco onderzocht (1595). De Portugezen situeerden eldorado ten noorden van Pernambuco. Door de Nederlanders werd het geacht in het zuiden van de Guyana’s te liggen. Nog in 1744 gaf de Westindische Compagnie opdracht voor een expeditie vanuit Essequibo.
