[Gr. elao, rekken, meros, deel], m. (-meren), een polymere verbinding die bij kamertemperatuur rubberachtige eigenschappen bezit.
Een elastomeer, die zowel van natuurlijke oorsprong als synthetisch kan zijn, kan grote vervormingen ondergaan zonder te breken en na opheffing van de belasting zijn oorspronkelijke vorm weer aannemen. Het klassieke voorbeeld is natuurrubber dat door vulcaniseren verkregen wordt uit de latex van de boom Flevea brasiliensis. Belangrijke synthetische rubbers zijn o.a. polychloorpreen (2-chIoor1, 3-butadieen), CH2 = CHCCl = CH2 (handelsnamen o.a. neopreen, perbunan); styreenbutadieen copolymeren
