de taal van het oudoosterse rijk en land Elam. De oudste oorkonden, van economische aard, werden ca.2900 v.C. in een waarschijnlijk door het Soemerische voorbeeld beïnvloed beeldschrift (proto-Elamitisch) geschreven.
Hieruit ontwikkelde zich in de volgende eeuwen een vereenvoudigd syllabisch schrift. Zo ontstond een lineair schrift dat, hoewel vermoedelijk reeds omstreeks midden 3e millennium afgesloten, pas uit de 23e eeuw v.C. spaarzaam overgeleverd is (in 1961 ontcijferd door de Duitse Iranist A.W.Hinz). De Elamitische taal kan geschiedkundig worden ingedeeld in Oudelamitisch (ca.2900—ca.1700 v.C.), klassiek Elamitisch (ca.1300-ca.1120 v.C.), Neoelamitisch (ca.750—ca.640 v.C.; zie Bisoetoen) en de Elamitische taal van de Achaimenidentijd (ca.630— 330 v.C.). Het in Choesistan tot de 10e eeuw n.C. gesproken Hoezi schijnt een late vorm van Elamitisch te zijn geweest.Van de structuur van deze taal is nog weinig bekend. Bepaalde suffixen werden in het nominale zinsdeel achter bijeenbehorende woorden binnen een syntactische eenheid geplaatst. Het Elamitisch kende geen preposities maar postposities. Verondersteld wordt dat de werkwoordsvormen het voltooid of onvoltooid zijn van de handeling uitdrukten.
LITT. W.Hinz, Das Reich Elam (met bibl.; 1964); W.König, Die elamischen Königsinschriften (1965).
